dissabte, 30 de novembre del 2013

Infancia

29-12-1990, Nace.
Unos colores o unas ceras siempre fueron mi apreciado juguete, no necesitaba gran cosa para ser feliz, mi alma era como una mariposa. A los 5 años descubren que yo, Elisabet, tengo Disléxica, ( donde me reeducan durante 7 años aproximadamente en el Centre ESTIL.LES del C/pádua) me hacía ser diferente a los demás, aunque me veía tan distinta que creía que era una enfermedad.
Descubrí que las letras eran para mi una gran dificultad, (aunque nunca perdí la fuerza de voluntad por nada) pero en el Dibujo nada estaba del Revés, ni nadie podía criticar o juzgar, porque los dibujos, NO TIENEN IDIOMA, NI NORMAS, NI LEYES. DENTRO DEL PAPEL ERA LIBRE, UNIVERSAL Y NADIE PODÍA CORREGIRME.





UNAquí una pequeña muestra de la creatividad infantil que tenía. 
menor de l'any
"Pare". 19.3.93. 2anys y poc d'edat.
"2anys d'edat"
"Color y creatividad.2anys d'edat"
"3anys, Aquí es pot apreciar la Dislèxia"
"3anys."



"3anys.primera marina."


"4anys"

"4anys"

12.12. "EL MEU PESSEBRE" 4anys, (apunt dels 5.)


18-5-95
"5anys"

"5anys. Data disléxica"
"5 anys,collage, KIKOS I PLASTIDECOR.(molt significatiu)"
"amor.Novembre'95."
"nov.'95"
"Parcs naturals"
"personajes extraños. octubre del 96"
"novembre del 96"
"novembre del 96"
"pintura. 7anys"
"22-juny-98.7anys."

"9-ocutubre-98"

De los 8 años a los 17 años, evidentemente continue dibujando, pero debo reconocer, que fue una etapa muy confusa, tenía obsesión por integrarme y ser como los demás, uno más en esta sociadad, competitiva, consumista, capitalista, romanticista, sin valores de ética , moral, ni conciencia alguna, lo intenté profundamente, pero... POR SUERTE FRACASÉ.



Presentación



Este blog es de una humilde mujer que nace y morirá pintando.
lápiz de color Goache y boli bic negro sobre Cartón
"La señora Nadie"

Aquí mostraré desde los inicios hasta la actualidad, para que vuestra vista pueda gozar de una verdadera Pintora del S.XXI, y digo verdadera porque, en este siglo, hay muchas personas, (con todos mis respetos hacia ellas) que creen que reproducir una imagen, estudiar la carrera de Bellas Artes o hacer garabatos sin sentido alguno, les valida como artista, pero están muy equivocados. Todo el mundo puede y debe disfrutar de usar un lápiz o un pincel, pero
 SER Pintor o dibujante, original, provocador y bueno, es un don innato, complejo y de camino difícil, con la experiencia como base, la sabiduría (teoría y práctica, siempre unidas), la fortaleza y la constancia son condiciones indispensables.
NO HAY TECHO, NO HAY VIDA NI FIN PARA UN/A CREADOR/a .

Para crear una obra genuina es necesario usar los dos hemisferios del cerebro, también técnica, composición, textura, color, línea, mancha, etc...pero sobretodo
 EXPERIENCIA,  LA MADRE DE CUALQUIER CIENCIA.

FINALMENTE, DECIR QUE VALE MÁS UNA IMAGEN QUE MIL PALABRAS,
Y MÁS AÚN EN ESTE MUNDO FRÍO DE IGNORANCIA.